tatlong taon

unti unting binabalot ng kadiliman

ang nakagisnang kapaligiran

animo ito'y sadyang pinagsawaan

at patuloy nang iniwan.

tila ang lahat ay mayroon nang taning

mga nalalabing sandali ay nakakabitin.

ang nakaguhit na masasayang ngiti

ngayo'y nasalinan na ng hikbi.

nagsimula sa kamulatan,

pinagtibay itong sariling bugkos.

bakit ngayo'y marahan nang nalulupos

at tila nag-uumpisa nang maglaho.

inakalang habambuhay na paraiso

itong pinanghahawakang ginto.

kasiglahan sana'y hindi maubos,

ngunit bakit ang lahat tila ay nagbago?

pilit ko na lamang na pipiringan ang mga mata

at maging bulag sa mga nakikita.

tatakpan na lamang ang mga tainga

upang magmistulang bingi sa mga dinidikta.

pipigilan ko na lamang ang bibig sa pagbuka

upang magsilbing pipi at hindi na makapasalita.

nais kong maging manhid sa katotohanan

upang hindi na makaramdam ng anumang alitan.

ang matitingkad na kulay ng pagkakaibiga'y

unti-unti nang humuhupa

ang musika ng bawat halakhak ay

isa-isa nang tinatangay ng panahon.

ano pa't ginawa ang lahat upang ito'y maisalba

kung sa kabila ng lahat ng pinagasamahan

ito din nama'y tatalikuran..

at hahayaan nang mawala..

**bata pako nun sinulat ko to..kornik! hehehe!